نیکلاس کیج بازیگری با یک کارنامه هنری پرپیچ و تاب است. او که پدرش آگوست کاپولا، پروفسور دنیای ادبیات بود، ترجیح داد راه عموی هنرمند خود فرانسیس فورد کاپولا را برود و سر از دنیای
سینما درآورد.
این بازیگر پنجاه ساله سینما در بدو ورود به عالم سینما نام خانوادگی کاپولا را حذف کرد تا کسی او را به عنوان برادرزاده فرانسیس فورد کاپولا معرفی نکند. با این حال، وی ابتدای فعالیت سینمایی خود در فیلمی از عموی خود به نام «ماهی پرجنب و جوش» (۱۹۸۲) بازی کرد و به کمک آن به صورت یک بازیگر سرشناس درآمد. سال پس از آن هم در فیلم «کاتن کلاب» کاپولا یکی از نقش های اصلی را به عهده گرفت. از فیلم های مهم وی می توان به بردی (۱۹۸۴، ساخته آلن پارکر)، توحش در قلب (۱۹۹۰، دیوید لینچ)، ماه زده (۱۹۸۷)، ترک لاس وگاس (۱۹۹۵ که برای آن اسکار بهترین بازیگر مرد سال را گرفت)، صخره (۱۹۹۶)، هواپیمای حامل محکومین و تغییر چهره (۱۹۹۷)، شهر فرشتگان (۱۹۹۸)، چشمان مار (۱۹۹۸) و گنجینه ملی (۲۰۰۴) اشاره کرد.
کیج در چند سال اخیر فیلم موفق و مهمی را روی پرده سینماها نداشته است. گفت وگوی
اینترنتی زیر به بهانه نمایش تعدادی از فیلم های اوست که در طول هفته گذشته از شبکه نمایش سیما پخش شد.
بعد از دریافت جایزه اسکار، بازی در فیلم ها را به دو دسته ژانر تجاری و مستقل تقسیم کردید. این یک تصمیم و انتخاب آگاهانه بود؟
بله و خیلی هم خوشحالم که دست به چنین کاری زدم. این یک تصمیم آگاهانه نسبت به اتفاقات پیش بینی نشده ای بود که برایم رخ داد.
آیا دوست دارید فیلم هایتان به تریلوژی (سه گانه) تبدیل شوند؟
سه گانه شدن هر فیلمی بستگی مستقیم به خود آن فیلم دارد. یک فیلم باید دارای چنان جذابیت هایی برای تماشاگران باشد تا بتواند صاحب قسمت های دوم و سوم رسانه ترجمه ، هنر ، سینما...
ادامه مطلبما را در سایت رسانه ترجمه ، هنر ، سینما دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : arashrayan بازدید : 41 تاريخ : پنجشنبه 8 دی 1401 ساعت: 11:55